Zanim zaczniesz swoją przygodę

kiem adaptacji do warunków panujących na dużych wysokościach. Z reguły pojawia się na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m., gdzie dostępność tlenu w powietrzu, ze względu na rozrzedzenie atmosfery, zaczyna być za mała na potrzeby or

Zanim zaczniesz swoją przygodę

O chorobie wysokościowej

Choroba wysokościowa (choroba d'Acosty, ang. acute mountain sickness, AMS) nie jest jedną konkretną dolegliwością, a zespołem chorobowym spowodowanym brakiem adaptacji do warunków panujących na dużych wysokościach. Z reguły pojawia się na wysokościach powyżej 2500 m n.p.m., gdzie dostępność tlenu w powietrzu, ze względu na rozrzedzenie atmosfery, zaczyna być za mała na potrzeby organizmu człowieka. U osób wyjątkowo wrażliwych i niezaaklimatyzowanych pierwsze objawy mogą pojawić się już na wysokości około 1500 m n.p.m.

Z reguły pierwszymi objawami są ból głowy, nudności, wymioty. Często także osłabienie, brak apetytu, zawroty głowy, problemy z zaśnięciem.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroba_wysoko%C5%9Bciowa


Rozrywka w górskich miejscowościach

Nie każdy wie co warto robić w górach, by się nie nudzić. Czeka tam na nas mnóstwo atrakcji i wystarczy jedynie dobrze się zastanowić, by zaplanować ciekawy, pełen wrażeń czas. Jedni mogą spędzać go spokojnie, na łonie natury, a inni oddawać się uprawianiu sportów, takich jak wspinaczka lub jazda rowerem górskim po specjalnych trasach. W każdym przypadku warto zadbać o akcesoria, które mogą znacznie ułatwić nam takie zajęcia oraz sprawić, że będą one o wiele przyjemniejsze. Często do niektórych sportów konieczny będzie instruktor, więc jeśli nie posiadamy doświadczenia, warto skorzystać z jego pomocy. W ten sposób całe wydarzenie będzie dla nas bezpieczne i ciekawe, a także nie sprawi dodatkowych problemów.


Cechy stylu alpejkiego

Styl alpejski, nazywany też slangowo stylem "na lekko" ? taktyka stosowana przy zdobywaniu wysokich gór (zazwyczaj powyżej 4 tysięcy metrów, na które nie da się wejść i zejść w ciągu jednego dnia od punktu startu), przede wszystkim w himalaizmie.

Nazwa pochodzi od sposobu wchodzenia na szczyty w Alpach, gdzie zazwyczaj atak szczytowy odbywa się w ciągu jednej doby, co umożliwia ograniczenie ilości dźwiganego sprzętu (brak ciężkiego sprzętu biwakowego) i zwiększenie w ten sposób szybkości zespołu. W stylu alpejskim, w odróżnieniu od stylu wyprawowego nazywanego też stylem oblężniczym, mały zespół wspinaczkowy (najczęściej 2-4 osoby) wspina się od punktu wyjścia aż do szczytu, dźwigając cały potrzebny do zdobycia sprzęt wspinaczkowy i biwakowy na własnych plecach. Wiąże się to z codziennym przenoszeniem biwaku w inne miejsce. W przypadku gór najwyższych przyjęcie takiego stylu zwiększa szybkość, jak i wartość sportową przejścia, niemniej ze względu na konieczność ograniczania wagi i tak ciężkich plecaków sprawia, że wspinacze są bardziej narażeni na skutki złej pogody, a olbrzymi wysiłek związany z noszeniem ciężkich plecaków zwiększa ryzyko wyniszczenia organizmu i choroby wysokościowej. Stosowanie stylu alpejskiego wyklucza zakładanie poręczówek.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Styl_alpejski



© 2019 http://fizjoterapia.katowice.pl/